Spoinowanie

Spoinowanie połączeń między płytami g-k i g-w to trudna praca wymagająca dużej precyzji

Styki między płytami wymagają specjalnego potraktowania. Między płytami g-k (rzadziej g-w lub c-w) trzeba zrobić spoinę.

Są na to dwa sposoby:

• gdy krawędzie płyt są profilowane i tworzą nieznaczne wgłębienie, szeroką spoinę wykonuje się z gipsowej masy szpachlowej, często wzmacniając ją taśmą zbrojącą, na przykład z papieru lub fizeliny, rzadziej z siatki samoprzylepnej. Taśma lub siatka jest zatapiana między dwiema warstwami masy szpachlowej. Wyschniętą masę szlifuje się, by okładzina miała jednorodnie gładką powierzchnię;

• kiedy krawędzie płyt są proste, mamy dwie możliwości. Albo wypełniamy je klejem do spoinowania, albo specjalnym strugiem profilujemy krawędzie, żeby powstała między nimi szczelina o przekroju trójkątnym i wypełniamy ją masą szpachlową. W sprzedaży są też płyty g-k o wszystkich czterech profilowanych krawędziach. W odróżnieniu od pozostałych z każdej strony robi się wtedy tradycyjną szeroką spoinę.

Odpowiednie spoiny robi się też na styku okładzin z takich płyt a wykończonymi tynkiem ścianami. Przy użyciu stalowych profili i masy szpachlowej zabezpiecza się również zewnętrzne naroża okładzin z płyt g-k. Płyty g-w i c-w nie wymagają takiej ochrony. Między płytami OSB i płytami sklejki pozostawiamy kilkumilimetrowe przerwy, których niczym nie wypełniamy (chyba że płyta jest przeznaczona do łączenia na wpust i wypust), natomiast krawędzie płyt drzewno-magnezytowych skleja się w trakcie montażu. Deski i panele łączy się na wpust i wypust lub na pióro i wpust, więc nie wymagają spoinowania. Ewentualnie drewnianymi lub plastikowymi listwami maskowane są miejsca ich połączeń w narożnikach.