Tajniki spoinowania

Spoiny poziome między tradycyjnymi płytami g-k można wyprofilować strugiem, zagruntować i wypełnić masą szpachlową

Spoinować trzeba płyty g-k, g-w, c-w oraz płyty drzewno-magnezytowe. Pozostałe rodzaje okładzin nie wymagają takich zabiegów.

Dobrze wykonane spoiny między płytami g-k, g-w lub c-w nie powinny być widoczne, gdy spojrzy się na pomalowaną ścianę lub sufit pod kątem. W trakcie wykańczania okładzin pilnujmy, aby przed wypełnieniem spoiny zostały zagruntowane odpowiednim środkiem (na przykład Unigruntem). Spoiny najczęściej wypełnia się gipsową masą szpachlową rozrobioną w odpowiednich proporcjach wodą. W świeżą masę wtapia się siatkę lub taśmę wzmacniającą i nakłada kolejną warstwę masy (ewentualnie dwie warstwy). Z siatki bądź taśmy można zrezygnować, jeżeli zastosuje się specjalną masę szpachlową niewymagającą zbrojenia. Podczas wykańczania spoin należy też pamiętać, że nakładanie każdej kolejnej warstwy musi nastąpić dopiero wtedy, kiedy poprzednia warstwa zwiąże, ale nie zdąży całkowicie wyschnąć.

Nie wcześniej niż po całkowitym wyschnięciu masy szpachlowej spoinę trzeba przeszlifować. Używa się w tym celu pacy z siatką ścierną lub szlifierki oscylacyjnej. Szczeliny między krawędziami poprzecznymi wystarczy wypełnić uszczelniaczem akrylowym. Ale można tam zrobić tradycyjną spoinę (po wyprofilowaniu sąsiadujących krawędzi specjalnym strugiem). Szpachlujemy też łebki wkrętów.

Płyty g-w - ich spoinowanie wygląda nieco inaczej. Przede wszystkim nie używa się taśm ani siatek wzmacniających. Pozostawioną między płytami 5-7-milimetrową szczelinę wypełnia się masą szpachlową. Gdy wyschnie, nanosi się na nią warstwę masy wygładzającej, a gdy i ona wyschnie, spoinę szlifuje się identycznie jak w przypadku płyt g-k. Między idealnie prostymi krawędziami płyt g-w nożna też zrobić spoinę ze specjalnego kleju. Nanosi się go na krawędź już zamontowanej płyty, zanim zamocuje się płytę sąsiednią. Przy łączeniu płyt trzeba zostawić między nimi 0,5-1 mm luzu. Po wyschnięciu kleju szlifuje się go, żeby okładzina miała równą powierzchnię. Klej tworzy mocniejszą spoinę niż gipsowa masa szpachlowa.

Płyty c-w - łączy się je na styk. Styki zakleja się samoprzylepną taśmą wzmacniającą i szpachluje specjalnym klejem. Można też wypełniać spoiny klejem do spoinowania podobnym, jak w przypadku płyt g-w. Nanosi się go na krawędzie zamontowanej płyty (starając się, by jego pas był umieszczony centralnie). Dopiero wtedy domontowuje się kolejną płytę. Klej powinien wycieknąć nieco na wierzch. Po zastygnięciu ten nadmiar się odcina i spoina jest gotowa. Klejem szpachluje się też łebki wkrętów lub gwoździ.

Płyty drzewno-magnezytowe - spoinuje się klejem w podobny sposób jak płyty g-w. Do tynkowania takich płyt powinno się przystąpić dopiero po 14 dniach od zakończenia montażu. Zanim tynk na stykach płaszczyzn oraz na stykach z innymi materiałami całkiem stwardnieje, trzeba go odciąć robiąc bruzdę kielnią.

Płyty OSB i sklejka - między płytami o prostych krawędziach pozostawia się 3-milimetrowe odstępy i niczym ich nie wypełnia. Płyty OSB łączone na wpust i wypust łączy się ściśle, bez pozostawiania odstępów.